Nederlands
Nic Rippel is al jaren een van de beste en meest succesvolle Duitse paintballspelers. Nadat hij meerdere Duitse kampioenen werd in de DPL met Frankfurt Syndicate en Breakout Spa, was hij de eerste Duitse speler die de sprong over de vijver maakte naar de Amerikaanse profcompetitie NXL, waar hij dit jaar voor het team uit New Orleans zal spelen. We hadden de gelegenheid om Nic te interviewen en uit de eerste hand met hem te praten over zijn nieuwe team, de trainingsomstandigheden in de VS en zijn plannen voor het huidige seizoen. Het resultaat is een interessant kijkje achter de schermen van een echt Amerikaans paintball-profteam.
Iedereen die in Duitsland toernooi-paintball speelt, zou eigenlijk bekend moeten zijn met de naam Nic Rippel. In de lagere competities staat hij bekend als een van de beroemdste Duitse paintballers, in de hogere competities zoals de Bundeliga is hij berucht als een van de beste spelers en de moeilijkste tegenstanders op het veld.
Nic speelt al jaren op de absolute top van Duitsland en Europa. De stations van zijn behoorlijk indrukwekkende carrière tot nu toe lezen als de who's who van het huidige paintballtoernooi. Comin@Ya, Frankfurt Syndicate, Breakout Spa en het Duitse nationale team zijn slechts enkele van zijn mijlpalen tot nu toe. Maar nu heeft Nic iets bereikt wat slechts één Duitse speler de afgelopen tien jaar is gelukt. Met zijn speelse optreden verdiende hij een plaats in een echt Amerikaans profteam in de hoogste Amerikaanse competitie, de NXL.
Dit jaar versterkt hij het team van de New Orleans Hurricanes en gaat hij samen met de ervaren Amerikaanse profs op jacht naar punten. Nic vliegt regelmatig heen en weer tussen Duitsland en de VS om training, NXL, NXL Europa en de Belgische competitie met elkaar te verzoenen. Tegelijkertijd werkt hij nog steeds als speler-coach voor het DPL Bundesliga-team FightClub Frankfurt. Dit wordt mogelijk gemaakt door talrijke sponsors uit de industrie, zoals Paintfarm Lerchenhof, 2DIE4 Sports en TeBeHa Textildruck Handewitt, maar ook door een of twee particulieren.
We ontmoetten Nic voor een interview en wilden weten hoe het is om voor een Amerikaans profteam te spelen. Het resultaat is een interessant inzicht in de dagelijkse training en de processen in het Amerikaanse toernooicircus, dat je normaal gesproken als buitenstaander zou krijgen niet zo gemakkelijk te verkrijgen.
PBS Magazine: Nic, allereerst hartelijk dank dat je de tijd hebt genomen voor dit interview vandaag. Laten we beginnen met de eerste vraag. Hoe ben je dit jaar uiteindelijk in een NXL-profteam als de New Orleans Hurricanes terechtgekomen?
Nic Rippel: Allereerst bedankt voor de uitnodiging, ik ben blij dat ik de kans krijg om hier mijn verhaal te vertellen. Eigenlijk is het altijd mijn droom geweest, maar ik heb nog nooit echt de stap naar Amerika durven maken. Het seizoen 2022 met Breakout Spa was zeer succesvol. Dit succes is mede te danken aan onze coach Kevin "SK" Bredthauer, die niet alleen Breakout Spa coacht, maar ook geen ander team coacht dan de San Diego Dynasty. Hij werd zelfs Coach van het Jaar 2022. Kevin zei dat ik het in me had om in Amerika te spelen. Toch is het een enorme stap. Mijn kans om een glimp van het geheel op te vangen was tijdens het WK van 2022. Daar kon ik met de Lucky 15s uit Engeland mijn eerste stappen zetten op het grootste podium in paintball, de NXL Pro Tour in de VS.
Ik proefde bloed, niet alleen omdat het erg leuk was, maar ook omdat ik besefte dat ik het wel kon volhouden. Dat overtuigde mij uiteindelijk om het te proberen. Het seizoen 2022 zat erop en de eerste teams maakten try-outs bekend. Dat gold ook voor de orkanen in New Orleans. Mijn mentor Oli Bernhardt vestigde mijn aandacht hierop en het idee zat in mijn hoofd. Toen een vriend van FightClub zei "heb je dat gezien?" en ik zei "laten we er samen naartoe vliegen" gewoon voor de lol, werd besloten. Dit plezier werd serieus en dus vlogen Tobi en ik in januari naar New Orleans.
PBS Magazine: Nic, je hebt het over de try-out. Zoiets bestaat hier bij het ene of het andere team, maar we gaan ervan uit dat het in de VS bij de professionals totaal anders is. Zeg eens…
Nic Rippel: De try-out, trouwens pas de tweede ooit in mijn carrière en dan zoiets.
Eerst hebben we ons online geregistreerd en gewacht op feedback. Maar het kwam niet. Tobi en ik dachten dat ze zich misschien geen Europeanen voelden, of dat het hen te veel moeite kostte. Maar nee, integendeel, de Hurricanes waren heel blij dat er twee spelers uit Duitsland wilden komen en aangezien het een open try-out betrof, kon iedereen meedoen. Kort daarna ontvingen we ook een e-mail van Stuart Ridgel, de teamcaptain van de Hurricanes, waarin niet alleen de dagelijkse routine voor beide try-outdagen stond, maar ook acht hele pagina's met oproepen die we tot dan toe moesten leren. Zo gezegd en gedaan, vlucht geboekt en op naar Amerika. Moe, gebroken, zenuwachtig en met een hoofd vol dekkingsaanduidingen en oproepen die we nog nooit eerder hadden gehoord, kwamen we op het veld aan, eerst groetten we iedereen, kleedden ons om en maakten ons klaar, want het zou meteen beginnen.
Er waren 60 mensen ingeschreven, er kwamen er uiteindelijk 40 opdagen en ze waren op zoek naar precies EEN. Dat kregen we tenminste te horen tijdens het kennismakingsrondje.
Na een gezamenlijke warming-up begon het meteen met 1vs1, gevolgd door 3vs3. Een korte pauze om de potten te vullen en de oefeningen gingen verder. Perfect! Precies het soort oefeningen dat Tobi en ik de hele winter op de verfboerderij hebben getraind: rennen en schieten, zigzaglopen met wisseling van handen en rennen in de arena met wisseling van handen. Gelukkig hebben we punten kunnen scoren. Maar het ging meteen door met het tegen elkaar klikken van verschillende covers, "winnaar blijft binnen", omdat ze wilden zien wie er op het einde nog overbleef. Slang, Can en Dorito. Ik startte in de snake en dat ging perfect, ik eindigde meteen als eerste. Helaas ging het niet zo goed in de Can, omdat er een jonge speler uit New York was die gewoonweg supersterk was en zo eindigde ik als tweede. Dus laat maar weer eens zien wat ik kan op het derde station in de Dorito. Niet mijn gebruikelijke dekking, maar het ging goed en uiteindelijk werd ik weer eerste. Daarna was het tijd voor een lunchpauze. Na de pauze werden de teams samengesteld en uiteindelijk kwam 5on5 paintball echt op gang. Alles ging prima en na tien punten zat de eerste proefdag erop.
Dag 2: Toen we 's ochtends op het veld aankwamen, merkten we meteen dat er ineens veel minder spelers waren. Wat we ons niet realiseerden was dat er na de eerste dag werd gekort en dat er nog maar 15 deelnemers over waren. Gelukkig maar, we waren er nog. Volgens hetzelfde principe als de dag ervoor hebben we een warming-up gedaan en daarna weer 1op1 gespeeld. De overige 15 waren verdeeld in drie teams van vijf spelers en dus rouleerden we met vier teams door en speelden we wat punten uit. Onder andere tegen de huidige Pro Squad of the Hurricanes. Tijdens de lunchpauze werd er nog een laatste snee gemaakt, waardoor er zes spelers overbleven. Vijf anderen en de jouwe, echt waar. Daarna speelden we nog meer wedstrijden samen tegen de New Orleans Hurricanes A-ploeg. Het moment waarop ik had gewacht en waar ik zo hard naar toe had gewerkt, was hier. Het had niet beter kunnen gaan. Ik werkte me een weg in de slang, kroop erdoorheen, schoot mijn directe tegenstander online en schoot vervolgens twee anderen in de zij, wijs naar voren. De coach Mike Bianca en Stuart belden me toen en zeiden alleen maar: 'Je kunt veranderen. ‘Je staat bovenaan de lijst. Je hebt de plek." waren de laatste woorden. Ik heb het gedaan!!!
PBS Magazine: Gefeliciteerd. Kun je ons iets vertellen over de dagelijkse training? Werkt het in de VS anders dan hier in Europa? Zo ja, wat zijn de verschillen en bijzondere kenmerken?
Nic Rippel: De dagelijkse trainingsroutine lijkt behoorlijk op elkaar: omkleden, veldlezen, warming-up, breakout-oefeningen en spelletjes. Maar het eerste wat mij opviel was de voorbereiding. Niet alleen een nauwkeurig trainingsplan met tijden waarop alles tot op de seconde gepland was, was weken van tevoren bekend. Nee! Op de avond dat de baan vrijkwam, heeft iemand speciaal op het veld de nieuwe baan opgezet en filmpjes gemaakt van opnames. Ook ’s avonds (’s nachts voor mij) werd er een zoommeeting gehouden waar we de indeling bespraken, aanduidingen definieerden en een virtuele rondleiding door GunsUp deden. Dat heb ik hier nog niet eerder meegemaakt.
PBS Magazin: Hoe gaan de trainings- en wedstrijddagen en evenementen? Hoe vaak vliegt u naar de VS en hoe lang blijft u daar?
Nic Rippel: Dit jaar is er iets nieuws in de VS. De indeling wordt pas een week voor het evenement gepubliceerd. Dat speelt mij natuurlijk in de kaart, dus het is voldoende als ik het weekend voor het toernooi overvlieg voor lay-outtraining. Zoals altijd doe ik hier in Duitsland drie keer per week fitness- en vaardigheidstrainingen, indien mogelijk op de verfboerderij, en vlieg dan in het weekend vóór het evenement over voor een lay-outtraining. Ik blijf daar een week, want donderdag is de eerste training op het evenement. Dit proces zal voor mij op alle vijf NXL-evenementen vergelijkbaar zijn. Zoals ik al zei is het trainingsproces eigenlijk hetzelfde als ik het van hier ken, maar er zitten veel meer mensen achter. We hebben dus een hoofdtrainer en minstens één, meestal twee assistenten, ook op het toernooi.
PBS Magazin: Hoe financiert u al deze reizen en uw verblijf in de VS? Krijg je als speler van de New Orleans Hurricanes betaald of ontvang je andere voordelen?
Nic Rippel: The Hurricanes zijn nog een vrij nieuw team in de pro-divisie en hebben daarom een kleiner budget dan andere profteams zoals Heat of Impact. Bovendien zit er geen rijke eigenaar achter. Daarom zou het geheel voor mij in deze mate niet mogelijk zijn zonder de hierboven genoemde sponsors. Nogmaals dank aan alle sponsors hier!
PBS Magazin: Zien we jou dit jaar ook op het veld in Duitsland en Europa? Zo ja, wanneer en waar?
Nic Rippel: Natuurlijk. Helaas niet zo vaak in Duitsland, omdat veel van de toernooien overlappen met de training vóór het evenement of met de evenementen zelf. Niettemin speel ik de volledige NXL Europe-serie met Breakout Spa, de Belgian League (ubpl), de Polish League en DPL staat ook op de planning. Ook dit jaar zou ik graag Duitsland weer vertegenwoordigen in Frankrijk met de nationale ploeg. Er staat dus veel paintball op mijn plan.
Dat was ons grote interview met Nic Rippel. Wij willen graag van deze gelegenheid gebruik maken om u nogmaals te feliciteren met het maken van de sprong naar de profcompetitie en u te bedanken voor de vele opwindende inzichten en informatie. Nic's verhaal laat zien dat hard werken in paintball uiteindelijk altijd de moeite waard is en dat je het kunt maken van Duitsland tot de hoogste klasse ter wereld in de VS. Je moet het gewoon willen en elke dag hard trainen. Wij wensen Nic veel succes voor het komende seizoen bij de New Orleans Hurricanes en zullen zijn verdere pad uiteraard nauwlettend en met grote interesse voor u volgen en te zijner tijd verder melden.
